„A któż im łzy powróci…” – święta Jadwiga Królowa Polski
Słowa te wypowiedziane zostały przez wyjątkową kobietę, która w historii Polski odegrała ogromną rolę – Świętą Jadwigę Królową Polski. Ta niezwykła osoba, męczennica która w najwyższym stopniu odczuwać umiała cenę i wartość łez ludzkich, dla tego, że sama, nad siły ludzkie cierpiąc, potoki gorzkich łez wylała. została wybrana na patronkę naszej szkoły. Nie jest to wybór przypadkowy. Jej postać i osiągnięcia są niezwykle ważne.
Święta Jadwiga Królowa Polski była przede wszystkim oddana i wierna Bogu. Odznaczała się, jak wskazują cytowane słowa niezwykłą wrażliwością i chęcią niesienia pomocy, temu kto jej w danej chwili życia jej potrzebuje. Ta niezwykła święta uczyła innych nie pięknym słowami lecz czynami. Jej jedynym, trwałym fundamentem była autentyczna wiara, miłość i nauka oparta na Słowie Bożym. Te słowa wyrzec mogła tylko osoba święta, mistrzyni chrześcijańskiego cierpienia, która u stóp krzyża razem z Jezusem cierpieć się uczyła.
urodziła się 18 lutego 1374 na Węgrzech. Jej rodzicami byli – król Węgier
i Polski Ludwik Andegaweński i Elżbieta księżniczka Bośni. Jej ojciec Ludwik był synem Karola Roberta i Elżbiety Łokietkówny. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku objął tron Polski.
Przez swoje pochodzenie Jadwiga była spokrewniona z różnymi dynastiami europejskimi: tj. z węgierskimi Arpadami, francuskimi Andegawenami, z polskimi Piastami (po babce) i bośniackimi książętami.
Zmarła 17 lipca 1399 roku w wieku 25 lat.
„Patronka chrześcijańskiej kultury humanistycznej” – 8.06.1997r. – słowa wypowiedziane przez Papieża Jana Pawła II, podczas mszy kanonizacyjnej.
Św. Jadwiga Królowa Polski otrzymała bardzo dobre wykształcenie na dworze w Budzie i w Wiedniu. Znała kilka łacinę, węgierski, niemiecki i polski, prawdopodobnie włoski i czeski. Wychowana została w kulturze zachodniej, na styku kultur Zachodu i Wschodu, jako kontynuatorka tradycji zakorzenionej w hrabstwie Anjou nad Loarą i w Neapolu, wzbogaconej na Węgrzech, na austriackim dworze w Wiedniu oraz w Polsce. Była osobą o wybitnej kulturze humanistycznej.
16 października 1384 roku arcybiskup gnieźnieński Bodzanta koronował Jadwigę na króla Polski. 12 lutego 1386 roku za zgodą Jadwigi Jagiełło przybył do Krakowa i 15 lutego został ochrzczony, przyjmując imię Władysław. 18 lutego 1386 roku w katedrze wawelskiej odbył się jej ślub, który dał początek nowej dynastii Jagiellonów. Należała ona na przełomie XV i XVI wieku należała do najznamienitszych dynastii europejskich. Jadwiga nadal była królem. Miała własną kancelarię i aktywnie uczestniczyła w życiu politycznym państwa polsko-litewskiego. Oby ta święta niewiasta, apostołka Litwy, przez swe przemożne wstawiennictwo i olbrzymie zasługi, jakie w rozkrzewieniu Chrystusowej wiary położyła w Polsce i Litwie, uprosiła u Boga błogosławieństwo dla wszystkich, którzy przekraczają progi naszej szkoły.